Hayatla kavgaya tutuşursanız son sözü her zaman o söyleyecek.
Ne zaman barışırsanız size hikâyenizi yazma özgürlüğünü verecek.

Ömrü boyunca geçmiş bir acının, hata gördüğü bir anının gölgesine saklanmış, güçlü, yalnız bir kadındı Narin. Hem kendine hem başkalarına ceza vermekten yorulmadı, kırılmamak için kırmayı tercih etti. Onun yumuşak yüzünü görebilen tek kişiyse yeğeni Naz’dı çoğu zaman. Hayal kırıklıklarının en büyüğünü yaşadığında gelip teyzesinin yanına sığınması, onun hem sevgisine hem de sağlam duruşuna ihtiyaç duyan Naz için kurtarıcı oldu. Genç kadının yarası, teyzesinin küllenmiş acısını da gün yüzüne çıkardı. Ama o, Narin’den farklıydı. İyileşirken kederine sarılmayacak; yeniden başlamak ve umutlanmak için gereken gücü kendi içinde bulacaktı.

Her hayat bir gün bitecek elbette.  Ama insanlara, sevgiye, umuda inancımızı yitirdiğimiz gün düşmanımıza dönüşüp ömrümüzün bitmesini beklemeden bize sırtını dönecek. Yaşam beklenmedik sonları, her zaman güzel olmayan sürprizleriyle bazen herkesi aynı sınava tekrar tekrar soksa da verilen bir doğru yanıt, belki tüm hataları temize çekecek.