Ben İsabel. Bir fotoğraf sayesinde tanıştığım büyük büyükannemi içimde taşıyorum. Onunla konuşuyorum, öğütlerini dinliyorum. Onun dışında bir ses daha duyuyorum: Daha tiz, daha çocuksu bir ses; torunumun kızının sesi. Bazen iyi anlaşıyoruz, bazen kavga ediyoruz ama bildiğim tek bir şey var: Bu şekilde, kim olduğumu anlıyorum.

2000 yılı Andersen Ödülü sahibi yazar, ailedeki farklı kuşaklar arasında bir bağ kurmanın altını çiziyor. Çocukları ve gençleri, geleceğin korunması konusunda bilinçlendiriyor.