Ede­bi­yat Üs­tü­ne Ya­zı­lar, “ha­ya­ta bir ede­bi­yat­çı ola­rak baş­la­ya­n” Mu­rat Bel­ge­’nin 1960’­ lar­dan gü­nü­mü­ze dek yaz­dı­ğı ede­bi­yat ya­zı­lar­ın­dan olu­şu­yor. Dö­ne­min ege­men sos­ya­list ger­çek­çi akı­mı­na kar­şı “dog­ma­tik ol­ma­ma” ça­ba­sı ile ta­nım­la­na­bi­lir Bel­ge­’nin eleş­tir­men­li­ği. De­ği­şik eleş­ti­rel di­sip­lin ve okul­la­rın yön­tem­le­rin­den ya­rar­la­na­rak oluş­tur­du­ğu yak­la­şı­mıy­la me­tin in­ce­le­me­le­ri­ne gi­ri­şi­yor. Ede­bi­ya­tın te­orik me­se­le­le­ri de Bel­ge­’nin uzak kal­ma­dı­ğı bir alan. 

Edebiyat Üstüne Yazılar, Ro­man Üs­tü­ne; Dün­ya Ro­ma­nın­da Son Du­rum; Sa­nat ve Po­li­ti­ka; Sa­nat­çı­lar ve So­run­sal­lar; Es­ki Ede­bi­yat­tan, Me­tin İn­ce­le­me­le­ri ve Epik üs­tü­ne bö­lüm­le­rin­den olu­şu­yor. Bö­lüm baş­lık­la­rın­dan da an­la­şı­la­ca­ğı gi­bi, ede­bi­ya­tın ne­re­dey­se tüm veç­he­le­ri­ne gi­rip çı­kan ya­zı­lar­dır bun­lar. Ço­ğu kez yer­le­ri­nin da­ral­dı­ğı­nı his­se­dip fel­se­fe­nin, si­ya­se­tin, ta­ri­hin, eti­kin, gün­de­lik ha­ya­tın ala­nı­na ta­şı­nır­lar. Bu ço­ğul­luk ve da­ğıl­ma gi­bi gö­rün­se de, Bel­ge’nin ya­lın -ya­lın, ama ku­ru ol­ma­yan- üs­lû­bu, on­la­rı sa­hi­ci bir ede­bi­yat eleş­ti­ri­si­nin el­zem öge­le­ri­ne dö­nüş­tür­me­yi ba­şa­rı­yor.