“Utanmadan, hiçbir yapmacığa kaçmadan, kendimi koydum bu kitaba... Kitabım, kendi kendisinden çok, kendi kendinle ilgilenmeyi öğretsin sana; sonra kendi kendinden çok, kendi dışında kalanlarla ilgilenmeyi...”

ANDRÉ GIDE

“Biraz yakından bakılınca, bu gençlik yapıtı, André Gide’in yarım yüzyılı aşan yazarlık yaşamının türlü dönüşümlerine karşın, hiçbir zaman kesintiye uğramamış bir sürekliliğin, bir birliğin en güçlü göstergesi olarak belirir, bu nedenle de onun bütün yapıtları içinde ayrıcalıklı bir yer tutar. Gerçekten de, André Gide’in kişiliğinin te­mel yöneliminin bencillikle hiçbir ilgisi bulunmayan, özgün bir bireycilikle varlığını bütün yapıtlarında duyuran bir içtenlik tutkusu olduğu düşünülürse Dünya Nimetleri’nin, her iki eğilimi de açıkça dile getirdiği söylenebilir. 

(...) Dünya Nimetleri’nden yaklaşık kırk yıl sonra yayımlanan Yeni Nimetler üç aşağı beş yukarı, Gide’in Dünya Nimetleri’nde ortaya koyduğu temel yönelimleri yansıtır. Fazla fazla, Yeni Nimetler’in Dünya Nimetleri ölçüsünde coşkulu olmadığı, bir de “doğa” yanında “top­lum”a, “ben” yanında “başkası”na daha ağırlıklı bir yer verdiği görü­lür ama bir tarihten sonra, iki kitabın hep bir arada yayımlanmasının da gösterdiği gibi benzerlikler karşıtlıklardan çok daha fazla, çok daha önemlidir.”

TAHSİN YÜCEL