Büyülü Fener - Can Dündar
 

Sonra birden bir gonk sesi yırtar karanlığı...

Uzak bir fenerin ışığı aydınlanır önünüz sıra... Gözbebeklerinizi o ışığa kilitler, gözkapaklarınızı kırpmadan o ışığın çağrısına koşarsınız. Sisler dağılmaya başlar yavaş yavaş...

Neşeli gece kelebekleri gibi ışığına yöneldiğiniz büyülü fener, rengârenk vaatlerle sizi kendine çeker.

Neler yoktur ki, fenerden yansıyan ışığın huzmesinde:

Küçük mutluluklar... Büyük sevdalar... Tutkulu aşklar... Buğulu gözler... Hasret ve saadet öyküleri... Gerçek hayattan devşirilmiş tatlı hayaller...

O an, ne yalnızlığınız kalır ne kayıplığınız...

Büyülü Fener’de anlatılanlar sinemaya dair olsa da Can Dündar’ın kalemi, be­yaz­perdeyi kaldırıp filmlerin devamını siyasetin arka sokaklarında arı­yor. Ör­neğin Othello filmi üze­rinden Ankara’daki koltuk çekişmelerini, Holly­wood üzerinden Amerika’nın yeni imaj politikalarını, Yüzüklerin Efen­disi’nden hareketle tarihimizde o iktidar yüzüğünü takıp çıkaramayanları yorumluyor. Gece Yarısı Ekspre­si’nin yarattığı travmayı, “elimize geç ulaşmış bir dost mektubu” olarak tanımladığı Yol’un Türkiyesi’ni anlatıyor. Masumiyet, Bir Zamanlar Anadolu gibi yakın zamanların önemli filmlerine ait değer­len­dirmelere, belleğimizde yer etmiş sinema mekânlarına, si­ne­manın unu­tulmaz simalarının portre­lerine de yer veriliyor Büyülü Fe­ner’de... 

Kısacası filmlere kendi ışığını düşürüyor Can Dündar; o büyülü karelerden hayata, tarihe ve gizli saklı köşelerimize bakarak daha önce farkına var­madığımız renklere dikkatimizi çekiyor...