İşti güçtü, haramdı küfürdü, Fener’di Cimbom’du derken unutulup gidiyor... Sağ, sol, sermaye, Komünist Manifesto... Hiçbiri umurumda değil. Ben oldum olası yorulmaktan şikâyetçiyim. Hiçbirimizin, enerjisini atsın da erkenden uyusun denerek parklarda, bahçelerde koşturulan çocuklardan bir farkı yok…

Askerde doldurtulan anonslu kasetler, kapısında “miras değil alın teri” yazan birahaneler, tuvalete yakın masalar, yarım kalan rakılar, filtresi rujlu izmaritler, tuzlu fıstıklar, çiziktirilmiş adisyonlar, kaçak çaylar… En müstesna huylu kadınlar ve onlara âşık adamlar, yapacak hiçbir şey kalmayınca eve gidip Breaking Bad izleyenler, içlerindeki dolmak bilmez kuyuları birayla dolduranlar…

Engin Barış Kalkan, muzip bir insan sarrafı… Zamane ağzıyla “Aa aynı ben” dedirten gözlemlerle örülü hikâyeler anlatıyor.

Anonslu Kaset Doldurulur, herkesin aklından geçenler ama söze dökülmeyenler… Kelebek etkileri…

Sevgi, özlem, kalp çarpıntısı, kıskançlık… Basbayağı çocukluk aşkı. Ömrün geri kalanına kafa yormayınca her şey daha tatlı.