Antik Çağ Anadolusu’nun “İnsan Manzaraları”…

Alova

Birinci Çoğul Şarkı’da

Kibele’den Mithras’a,

Anadolu Gizemleri’nin etkili olduğu

bir coğrafyada yaşanan gizli Tarih’i

resmi Tarih karşısında şiirle deşifre ederek,

özel adların ve tarihlerin yer almadığı

bir Karşı Tarih yaratıyor.

Böylece, tarihsel önyargılardan,

verili resmi bilgiden uzak bir düzlemde

Anadolu uygarlıklarına yeni bir taraftan bakıyoruz.

Bu şiir-kent’in giriş kapısının alınlığında Octavio Paz’ın

şu sözleri kazılıdır:

“Kalabalık Geçmiş’le ıssız Gelecek arasında, Çağımızın en büyük gizemi, hiç kuşkusuz, değişim içinde

değişmeyeni bulmaktır.”

(Erdal) ALOVA 1952 yılında Ankara’da doğdu. Çevirmenlik, editörlük yaptı, yapıyor. İlk şiiri 1973’te Yeni Dergi’de yayımlandı. Şiirlerini En Son Çıkan Şarkılar (1980), Giz Dökümü (1989), Bitik Kent (1995), Dizeler (2001), Tensemeler (2007), Toplu Şiirler (2008) ve Unutuştan Sonsuza (2014) adlı kitaplarda topladı. Bitik Kent ile Cemal Süreya Şiir Ödülü (1996); Dizeler ve Dionisos Şiir Ödülü (2001) ve Nâzım Hikmet Şiir Ödülü’nü (2002) kazandı. 2008 Homeros Şenliği’ne “Yılın Ozanı” olarak katıldı. Toplu Şiirler (2008) ile Behçet Necatigil Ödülü’ne (2009) lâyık görüldü. Şiirlerinden yapılan bir seçme Portekizcede A Linguagem de Areia (Kum Dili; 1997) adıyla yayımlandı.

Tarih, güncel yaşam ve kültür sorunlarını irdelediği yazılarını Yaşam Kesikleri (2003-2013) adıyla bir araya getirdi.

Alova, ayrıca, Lorca, Neruda, Kavafis, Catullus, Iuvenalis (Ç. Dürüşken’le birlikte), Herodas, Sappho ve başka şairlerden yaptığı çevirilerle de tanındı. Seferis’in Bir Şairin Günlüğü adlı kitabının çevirisiyle “Dünya Çeviri Ödülü’nü aldı.