Sebastian; Monsieur, Livia ve Constance’tan sonra Avignon Beşlisi’nin dördüncü kitabı. 

Ölmek, öldürmek, intihar, çaresizlikten kaçınılmaz son olarak kabul edilen ölüm... Mısır’daki gnostik bir intihar derneğinin üyesi Affad’ın deyimiyle “korkunç derece çekici, insanları devindiren bir tutku” olan ölüm. Durrell romanını aşk ile ölüm kutuplarının arasına yerleştiriyor. Mısırlı Affad ile İngiliz Constance’ın birlikteliğinde kusursuz bir cinsellik ve aşkı anlatıyor. Doğu ile Batı ekseninde, bir ayağı Avrupa’da diğer ayağı Mısır’da, İkinci Dünya Savaşı sonrası dönem ele alınıyor kitapta. Bu iki dünya hep yan yana ve iç içe; tıpkı kadın ile erkek gibi. 

Piyangodan büyük ikramiye kazandığını öğrenen biri gibi hiçbir şey söylemeden, anlayamadan duruyordu. İlk kez olarak ölümün korkunç çekiciliğini anladı, insanları devindiren ölüm tutkusunu. Korku ve tutku. Belleğin uzak köşelerinden Constance’ın (bu konuyu tartışırlarken bir gün dediği gibi) şöyle söylediğini duydu: “Belki de sen bilmeden, farkında olmadan şizoidsin!” Affad o zaman buna gülmüştü, çünkü onun karşı karşıya olduğu gerçeklik bağlamında bu tür formüllerin ne anlamı olabilirdi?