Bu çalışmanın temelini, Prof. Dr. Handan YOKUŞ SEVÜK, Prof. Dr. Ali Kemal YILDIZ, Doç. Dr. Ezeli AZARKAN, Doç. Dr. Erdal YERDELEN ve Dr. Öğr. Üyesi Neşe BARAN ÇELİK’ten oluşan tez savunma jürisi tarafından oy birliği ile kabul edilen “Türk Adli Yargı Sisteminde Savcılık Kurumu” isimli doktora tezi oluşturmaktadır.

Doktora eğitimi süresince yorulduğum ve motivasyon eksikliği hissettiğim anlarda kendimi hep bu ön sözü yazarken hayal ettim. Bu eser, büyük bir onurla yürütmekte olduğum Cumhuriyet savcılığı mesleğine olan bir vefa borcudur. Bir yolculuk esnasında tanıştığım Azeri bir hukukçu ile savcılık konusunda sohbet ederken, “Müddeiumuminin (savcının) kendine has bir heybeti vardır.” demişti. Bu bilgece sözü oldukça beğenmiş ve yerinde bulmuştum. Bu heybet, nobran bir yetki kullanımı değil hakları korumada etkin bir güçtür. Savcılık kurumunun geniş bir alana yayılan görev tanımı, onu toplum ile yakın bir ilişki içine sokmaktadır. Derdini, sıkıntısını savcıya anlatan kişi adeta emanetini güvenli bir limana teslim etmiş gibi hissetmektedir.

Çalışmanın sınırlarını belirlerken hedef kitlenin beklentileri konusunda empati ile hareket ettim. Kitabı eline alan bir akademisyen, hukukçu, savcı veya savcı olma ideali taşıyan hukuk fakültesi öğrencisi kendisine hitap eden bir kısım bulsun istedim. Bu nedenle çalışma, hacim bakımından geniş olsa da sistematik yönden olabildiğince kolay özümsenebilir niteliktedir. Uygulama ile öğreti arasındaki makasın açılmaması için her iki alana da gereken özen gösterilmelidir. Bu nedenle geniş bir kaynakçadan yararlanılmış ve en güncel yargı kararları tercih edilmiştir. Savcılık konusundaki uluslararası ilkeler ve diğer ülke örnekleri, çalışmanın önemli bölümlerindendir. Özellikle yabancı kaynaklardan olabildiğince istifade edilmeye çalışılmıştır. Ceza adalet sisteminin etkin kılınması ve süratli işlemesi için çözüm noktası savcılık kurumudur. Savcının delil toplama konusundaki yetkilerinin yanısıra soruşturmayı sonlandırma ve şüpheli hakkında bir takım yaptırımlara karar verme hususunda da bazı yetkilere ihtiyaç duyduğu ortadadır. Ceza muhakemesinin ve infaz hukukunun farklı evrelerine erteleme istasyonları eklemek, ceza adalet sistemindeki obeziteyi çözmeyip daha da arttırmaktadır. Cezai uyuşmazlıkların çözüm alanı soruşturma evresi olmalı ve sistem buna göre yeniden kurgulanmalıdır. Bu anlayışa uygun olarak bazı çözüm önerileri sunulmuştur.