James Jasper Protesto’da, Zweig’ın tabiriyle “insanlığın yıldızının parladığı anlar” olarak protesto hareketlerini, bilhassa kültürel ve duygusal boyutlarıyla gözler önüne seriyor. Şu temel soruyla koyuluyor yola: “İnsanlar hangi motivasyonlarla, hangi duygusal ve kültürel süreçlerden geçerek birer protestocuya dönüşürler?” Jasper bu soruya cevap ararken, öncelikle toplumsal hareketleri inceleyen teori ve yaklaşımların sınırlılıklarını döküyor ortaya. Bireylerin psikolojik durumları ve dürtüleri ile siyasi yönelimleri arasında adeta doğrusal bir nedensellik ilişkisi öngören psikolojik yaklaşımlara olduğu kadar, insan unsurunu bütünüyle yok sayan ve meseleyi salt tarihsel ve yapısal bağlamlar içerisinde tartışan büyük anlatılara da söyleyecek birkaç sözü var. Ve bunlara karşılık ortaya koyduğu alternatif bir bakış açısı da: Bu “kültürel” yaklaşımın başlangıç noktasını “öznenin bakış açısı, hisleri, hedefleri ve eylemleri, istediklerini elde etmeye çalışırkenki tercihleri” ile birlikte içinde bulunduğu toplumsal, tarihsel ve fiziksel koşullar oluşturuyor.