“Tansiyon aleti soranlar, pil soranlar gibi dikilirler kapıda –ellerinde dantel: ‘Dantele fotokopi çekiyor musunuz?’ (…) Dantelden fotokopi çekmediğimizi söyleriz mecburen… Kimi de sorar: ‘Kitap var mı?’ Döner, dükkâna, yerdeki, tezgâhtaki, raflardaki bütün kitaba ağır çekimle bakarız (ben bakarım), umarız (ben umarım) ki soran da bizimle (benimle) bakar, bakar da cümlesini düzeltir. Öyle olmaz. Duymadığımızı sanıp yeniden sorar çoğu: ‘Kitap var mı?’ Kafasında bir kitap vardır, aradığı odur; ilginçtir, bu soruyla onu sorduğundan da emindir müşteri. ‘Bunlar ne? Kitap değil mi?’ derim. ‘Böyle değil. Ders kitabı?’ Hangi ders? Kaçıncı sınıf? Yayınevi? Ne çok bilinmezi vardır bir kitabın. Böyle gelenden işe yarar cevap almamız kolay değildir. ‘Okul için’ derler, ‘Öğretmen istiyor’ derler, ‘Çocukların hepsinde varmış’ derler… ‘Sarı renkliymiş’.”