Kur’an Şâiri, kolay kolay eskimeyen bir sesin ve sözün sahibiydi. İnanan ve inandığı gibi yaşayan biriydi! Dürüst muhaliflerinin bile ahlâkına ve bilgisine toz kondurmadıkları, konduramadıkları bir dâvâ adamıydı. İddiası vardı, dâvâsı vardı, uğrunda her türlü eziyet ve cefâya katlandığı sevdâsı vardı.

Kur’an Şâiri hakkında birileri, “hurafelere takılan adam” tabirini kullanmıştı. Binaenaleyh bu kitap, onu o “hurafeler”den tezkiye etmek için değil, bilâkis onun “hurafelerini” hâlâ takip edenlerin bulunduğunu ve dahî, “hurafelerinin” zerresini bile fedâ etmeyi düşünmediklerini hatırlatmak için yazıldı.