Çocukluğun orada duruyordu, bir kapı
aralığında; kapıya yazıyordun harfleri istekle.
Birisi, yüzü olmayan bir şekil, fener tutuyordu
sana... Öğretiyordu.
"Hadi öğren öğreneceklerini... Kolay değildir
hayat denilen bu kitabı okumak. Satır satır,
harf harf... Her harf iç kanatır! Hadi yüklen,
taşı bakalım harfleri, satırları...

Sevinç Çokum. Türk öyküsünün açık penceresi. Bazen nazlı bir tül. Bazen rüzgârda çarpılmış ses. Satır satır, harf harf yüklü. Türkçe, yaratıcı bir taştır onda. Tam anlamıyla taştır... İnsana tam göz hizasından bakarken akan hayattır gördüğü. İnsanın eksik omzu...
Kendisiyle birlikte öykü de yeniden yazıldı.